Triumph 2500 PI Mk2 - tijdig op je bestemming aankomen is een optie

Dat waren nog eens auto's. Voorzien van een zescylinder lijnmotor van 2,5 liter en 125 tot wel 150 PK. En die motor had Pie-Aaj, brandstofinjectie. Dat hadden voor die tijd alleen Mercedessen. Het was dezelfde motor die in de Triumph TR6 zat. Elke schooljongen wist dat dat een echte open spogtauto voor mannen was, die rechtstreeks afstamde van de TR2, TR3 en TR4, waarmee Triumph op circuits had gezegevierd. De roemrijke glans van de TR-sportauto's straalde daarom af op de brave huisvaders die het geluk hadden om in een Triumph 2500 PI Mk2 als deze te mogen rijden. Triumph auto's waren de Britse BMW's*) van hun tijd - zo'n 36 jaar geleden.

Fast forward naar 2008.

Daar sta je dan, langs de Emmasingel in Groningen, in je prachtige, maar stilgevallen Triumph 2.5 PI MK2 in Conifer Green. Uiterlijk goed onderhouden, zelfs voorzien van echte TR6-velgen, maar het mocht niet baten. De motorkap staat op een kier en de bestuurder is aan 't bellen met hulpverleners. Overgeleverd aan de nukken van een auto uit een tijdperk waarin betrouwbaarheid nog een heel andere betekenis had.

Het leven is een avontuur en het leven met oude auto's is dat helemaal. Tijdig aankomen op je bestemming is niet standaard maar een optie. Ik hoop maar dat deze bestuurder geen haast had - en dat het snel weer goed komt met z'n mooie Triumph uit 1972.

*) BMW is tegenwoordig eigenaar van de merknaam Triumph. Het kan verkeren...

Echte opheffingsuitverkoop?

Aan de Herestraat in Groningen is al heel lang een tapijtenwinkel gevestigd die sinds mensenheugenis opheffingsuitverkoop houdt. Volgens sommige Groningers duurt die opheffingsuitverkoop al 'tientallen jaren'. Dat is dus een wel erg langgerekte opheffing, waarvan steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of hij wel echt is.

Sinds kort staat er een nieuw bord voor de deur waaruit, als je het moet geloven, zou blijken dat de korting echt is. Da's al heel wat, hoewel ik me natuurlijk wel meteen afvraag of de korting in al die voorgaande jaren niet echt was en ook wat ik me zou moeten voorstellen bij onechte korting.

Natuurlijk blijft de belangrijkste vraag: die decennia durende opheffingsuitverkoop - hoe echt zou die nou eigenlijk zijn?

Wat Smurf je me nou?

Hoewel die hele, door Albert Heijn in gang gezette smurfengekte me natuurlijk gestolen kan worden, was ik toch wel blij met m'n eigen Luilaksmurf. Hij lag rustig op de trafo van m'n bureaulamp te liggen en zo nu en dan keek ik even naar 'm. Dan voelde ik verbondenheid met m'n stukje blauw-witte plastic. Wij begrepen elkaar.

Na een paar dagen regelde ik een Smurfinnetje als gezelschap voor m'n Luilaksmurf, want alleen is maar alleen. En ik zag dat het goed was.

Maar vandaag nam ik plaats achter m'n bureau en schrok me te pletter.

Wat een teleurstelling. Mijn favoriete smurf, waarmee ik me nog zo identificeerde, blijkt helemaal niet de luilak te zijn die ik in 'm zag!

Of zou 't de lente zijn?

Het succes van Pinokkio

Waarin schuilt het succes van Pinokkio? Juist, in z'n lange neus. Dus wat doe je als je het succes wilt prolongeren?

De succesvolle neus van Pinokkio dus. Nu nog langer!

Smurfen zijn ook maar mensen

Het gaat goed met m'n smurf. Hij ligt er nog steeds bijzonder comfortabel bij en is nog niet wakker geworden van mijn harde werken. Maar toch ontbrak er iets: hij was zo alleen. Nu ging het mij natuurlijk te ver om alle veertien andere AH-smurfen ook nog op te trommelen. Bovendien ben ik daar rijkelijk laat mee, want het leger van 29 miljoen schijnt al helemaal onder de mensen verspreid te zijn. Maar een minimale inspanning moest ik wel leveren, vond ik. Ik voelde me aan m'n favoriete smurf verplicht om 'm liefde en aandacht te schenken, want aan een depressieve smurf heb je ook niks. Met die aandacht heb ik geen moeite, die geef ik 'm regelmatig. Maar liefde is een ander verhaal, dat gaat me niet lukken. Daarom ben ik op het idee gekomen om een Smurfin voor 'm te regelen.

Schuttingtaal in de London Underground

Deze foto heb ik in 1991 in de London Underground gemaakt.
Het heeft zeventien jaar geduurd voordat ik er (dankzij internet) eindelijk achter kwam dat de afkorting staat voor London Underground Limited.

Glasbakken voor reuzen

Nederlanders zijn naar verluidt de langste mensen ter wereld. Maar dat het inmiddels al zo erg was wist ik niet.

Deze staan sinds kort bij een plaatselijke supermarkt. De grijze sokkels zijn zo'n twee meter hoog. Ik neem aan dat er nog laddertjes bij worden gezet, en bovenop hekjes. Zodat 'normale' mensen, zoals ik, ze ook kunnen gebruiken.

De smurfengekte - maak er het beste van

Albert Heijn heeft de consument in zijn macht gekregen door het inzetten van een leger van 29 miljoen smurfen. Een ware smurfengekte heeft zich van de klanten van de grootgrutter meester gemaakt. Kinderen terroriseren hun ouders en sporen hen aan om nog meer bij AH te consumeren, opdat ze hun verzameling zo groot mogelijk kunnen maken. Meer, meer, meer is het devies en AH spint er garen bij.

Als kritische consument, die uit alle macht zijn eigen keuzen wil blijven maken en zich hierdoor dus niet van de wijs wil laten brengen, zie ik dit alles meewarig aan. Want waar gaat het nou eigenlijk om? Kleine, blauwe plastic poppetjes, in vijftien verschillende verschijningsvormen. Je krijgt een smurf voor elke vijftien euro die je bij Albert Heijn besteedt (in één keer, dus studenten zijn in de praktijk uitgesloten van deelname). Big deal. Het schijnt dat je er zelfs een speciale verzameldoos voor kunt aanschaffen. Kon aanschaffen, moet ik zeggen, want ik hoorde onlangs dat die al uitverkocht waren.

Enfin, 'iedereen' doet enthousiast mee en er is intussen al een levendige ruilhandel ontstaan in die stukjes plastic. Bij mij op 't werk ook, daar trof ik op het bureau van een collega een hele menigte smurfen aan, gereed om geruild te worden. Daarvan heb ik er eentje gebietst, mijn favoriete smurf:

Ik heb 'm op de trafo van m'n bureaulamp geplakt en onder het harde werken kijk ik zo nu en dan even naar die smurf, in plaats van uit het raam. Op die momenten voel ik me geestelijk nauw verbonden met mijn stukje plastic.