Smurfen zijn ook maar mensen

Het gaat goed met m'n smurf. Hij ligt er nog steeds bijzonder comfortabel bij en is nog niet wakker geworden van mijn harde werken. Maar toch ontbrak er iets: hij was zo alleen. Nu ging het mij natuurlijk te ver om alle veertien andere AH-smurfen ook nog op te trommelen. Bovendien ben ik daar rijkelijk laat mee, want het leger van 29 miljoen schijnt al helemaal onder de mensen verspreid te zijn. Maar een minimale inspanning moest ik wel leveren, vond ik. Ik voelde me aan m'n favoriete smurf verplicht om 'm liefde en aandacht te schenken, want aan een depressieve smurf heb je ook niks. Met die aandacht heb ik geen moeite, die geef ik 'm regelmatig. Maar liefde is een ander verhaal, dat gaat me niet lukken. Daarom ben ik op het idee gekomen om een Smurfin voor 'm te regelen.