'Het bestuur kan niet aansprakelijk gesteld worden'

Het is altijd verstandig om geen waardevolle spullen in je jas te laten zitten. Er zijn namelijk onverlaten met kleptomane neigingen die er niet met hun tengels vanaf kunnen blijven. In het licht van de voortwoedende trend om geen eigen verantwoordelijkheid meer te willen dragen, maar die altijd op anderen te willen afwentelen, is bijgaand plakkaat niet onbegrijpelijk. Als ik in het bestuur zat zou ik ook niet willen dat onverstandige jaseigenaren, die 'waardevolle spullen' in hun jas hebben laten zitten en daarmee voor de kleptomane onverlaten de kat op het spek hebben gebonden, hun eigen verantwoordelijkheid op het bestuur gaan afwentelen. Als je die aansprakelijkheid aanvaardt is het eind zoek. En wil er niemand meer in het bestuur.

Maar waarom dan weer zo'n knullig tekstje? Hoezo kan het bestuur niet aansprakelijk gesteld worden? Natuurlijk kan dat! Dat voorkom je niet met dit tekstje. Het ware duidelijker en zinvoller geweest als er had gestaan: 'deze garderobe wordt niet bewaakt - u maakt er op eigen risico gebruik van. Het bestuur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor vermissing van jassen of waardevolle inhoud'. Of woorden van die strekking.

Het schoolplein is overal - deel 2

Ik schreef al eens eerder over het schoolplein, dat overal is. Toen al merkte ik op dat mensen wel ouder worden, maar dat dat nog niet wil zeggen dat ze ook volwassener worden. Het ultieme bewijs daarvoor vond ik met Kerstmis dit jaar in een bejaardentehuis. De pestende kinderen van het schoolplein zijn er zeventig tot negentig jaar later nog steeds mee bezig.

Groen!

Een auto in deze kleur seventies-tastic groen is dezer dagen nogal zeldzaam. De kans dat een meisje in een jurkje van bijna dezelfde kleur naar de auto staat te kijken is nog vele malen kleiner.
Geschoten op 10 juli 2011 in Lauwersoog, bij een stop tijdens de jaarlijkse klassiekerrit Marum-Lauwersoog. Het meisje was Duits en ze poseerde maar wat graag even naast de auto.

Reclame - het liegen voorbij

Zoals ik al jaren geleden schreef: je kunt de waarheid verbuigen, je kunt liegen, maar het ergste is wel reclame maken.

Zo kwam ik vandaag deze leugenachtige tekst tegen op een Monatoetje, met de suggestie dat pudding zo goed is voor je relatie. Geen onderbouwing, geen verdere uitleg, alleen maar suggestie. Die nergens op slaat.
Zo hebben mijn lief en ik de gewoonte om zo'n Monatoetje op een bordje te pleuren en er beiden van een kant aan te beginnen. Mijn lief houdt niet van de saus, dus ze begint van onderen te graven, waardoor de pudding subiet haar kant op valt. Gelukkig kan onze relatie wel wat hebben, maar de pogingen om 'r dat af te leren hebben heel wat ferme woorden gekost. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om dan zelf maar snel de saus er vanaf te lepelen voordat haar pudding-ondermijnende activiteiten effect kunnen hebben.
Verder eet ik naar de mening van mijn lief mijn deel van de pudding veel te snel op, waardoor zij onvoldoende aan haar trekken komt, qua pudding. Ook dat overleeft onze relatie wel, maar echt goed is zo'n pudding dus niet - ook en misschien wel vooral niet voor je relatie.

De reclamemakers in kwestie beseffen zelf kennelijk ook wel dat ze grote, opportunistische jokkebrokken zijn, getuige de pay-off: 'elke reden is een goede reden om te genieten van pudding, toch?'.
Ze snappen het zelf dus ook wel. Het maakt niet uit welke leugens ze verkopen, als het product maar verkoopt. Wat dat betreft lijkt reclame angstaanjagend veel op politiek. Maar daarover een volgende keer.