De brillenwinkel

Onlangs liep ik een grote, nieuwe brillenwinkel binnen om te kijken of ze nog een leuk nieuw montuurtje voor me hadden. Ik heb het altijd moeilijk in brillenwinkels, want ik ben absoluut niet trend- of modegevoelig. Het is in brillenland helemaal nog niet 'in' om niet trend- of modegevoelig te zijn, dat duurt nog minstens vijf jaar. Maar ik blijf altijd hoopvol dat de nieuwe ratio nog een keer vroeg intreedt.

In deze winkel had ik nattigheid moeten voelen toen ik een hele wand aantrof met grote letters erboven: 'Collectie 2008'.

Er kwam al gauw een verkoopster op me af met een angstaanjagend opvallend brilletje op d'r neus. Alle kleuren van de regenboog, rond, vierkant en stervormig tegelijk, nog net geen struisvogelveren erop. 'Kan ik u helpen?'. Ik zei dat ik een tijdloos brilmontuur zocht. Ik had net zo goed dat belachelijke neusfietsje van d'r gezicht kunnen meppen, het effect was hetzelfde. Ze viel compleet stil, keek me een tijdlang niet begrijpend aan en vroeg uiteindelijk 'tijdloos?'. Ja, tijdloos. Een montuur waarmee ik volgend jaar ook nog kan rondlopen zonder dat ze zeggen 'gut, wat een 2008-brilletje'. Weer even stilte en toen 'U moet een silhouette-bril hebben, want...' - Ik onderbrak haar met de mededeling dat ik min acht heb. Alweer een slag in d'r gezicht. 'Ehmm, tsja, dan is een Silhouette-bril niet zo verstandig, he?'. Nee, dat dacht ik niet, nee.
Ze zei al snel 'ik zal even m'n collega vragen, die weet er meer van'. Op een drafje vluchtte ze naar de andere kant van de winkel om samenzweerderig met een collega te gaan staan smoezen, ondertussen driftig in mijn richting wijzend. Ik begon er lol in te krijgen.
De collega trad mij onbevreesd tegemoet, met al net zo'n kijk-mij-bril op, en het spel begon opnieuw. 'U zoekt een tijdloze bril?'. Ja, een tijdloze bril. 'Wat bedoelt u precies?'. Nou, een bril waarmee ik volgend jaar en misschien zelfs het jaar daarop nog kan rondlopen. 'Is een Silhouette-bril misschien iets voor u?' Min acht, mevrouw. 'Oh nee, dan maar beter iets anders'. Bij deze verkoopster sloeg de paniek ook al snel toe, hier wist ze geen raad mee. 'Ik zal Tjeerd er even bij halen, die kan u zeker helpen'. Tjeerd erbij.
Tjeerd zag er met z'n hardly shocking brilletje-met-opzetwenkbrauwen niet echt dom uit, maar hij beging meteen een grove fout door een Bart Chabot-montuur uit 't rek te trekken. 'Nee zeg, ik wil geen oubollige bril, ik wil een tijdloze'. Tjeerd, bijna niet uit 't veld geslagen, grabbelde nog wat fondsbrilletjes bij elkaar, maar ik had zelf al iets aardigs gevonden, waar Tjeerd straal overheen gekeken had. Ovaal, wat kleiner en fijner dan ik nu heb, in een donker soort zilver. Ongetwijfeld een winkeldochter uit een oude partij, die er al weken lag weg te kwijnen, maar heel gedistingeerd. Tjeerd hervond zichzelf en begon een verhaal over de voordelen van kleine brillen bij hoge lenssterkten, wat ik onderbroken heb met de mededeling dat ik er nog op zou terugkomen. Goedenavond!

Wat moet ik hier nou mee? Ben ik nou gek of komt het echt nooit meer goed met de wereld? Het lijkt wel of de oppervlakkigen, de truttige trendvolgers, de vormgeile inhoudvrezers de overhand krijgen. Kan hier niet eens een politieke partij voor worden opgericht? Ik zou me er haast over gaan opwinden. Uit pure balorigheid heb ik bij Scapino een paar extreem tijdloze pantoffels gekocht. Dat zal ze leren!