De Kantoorkist

De Kantoorkist - model flightcase

Hoewel ik maar een eenvoudige kantoorslaaf ben, heb ik sinds kort een flightcase. Het soort kist dat wereldwijd wordt gebruikt door raceteams, fotografen, musici, rockbands, theatergroepen en film- en TV-makers om allerhande kostbare spullen in te vervoeren. Dat zit zo.

Aanleiding

M'n werkgever heeft besloten dat z'n medewerkers te veel ruimte innemen en dat dat te veel geld kost. Daarom moeten we aan Het Nieuwe Werken. Dat wil zeggen:

• Geen vaste werkplekken meer;
• Kunstmatige schaarste: ongeveer 0,7 bureau per medewerker, een meter plank voor dossiers en nog een locker voor persoonlijke zaken;
• Tijd- en plaatsonafhankelijk werken. Je kunt ook thuiswerken.

De schaarste brengt met zich mee dat je van tevoren nooit weet of je op kantoor nog wel een werkplek hebt en zo ja, waar die zal zijn. Als je pech hebt kan die werkplek ook in een heel ander deel van het gebouw zijn, ver weg van de plank in de kast waar je je spullen hebt. We zijn op het moment van schrijven nog nauwelijks gedigitaliseerd.

Ik werk met een groot aantal dossiers, waarvan sommige nogal dik zijn, of vertrouwelijk. Die sleep ik niet mee naar huis en ik ga er al helemaal niet mee in de kroeg of het park zitten. Die ene plank is tijdens kantooruren niet afsluitbaar; iedereen kan erbij. 

Klagen heeft niet zoveel zin, want men heeft nu eenmaal bedacht dat iedereen zich hieraan moet houden en 'flexibel' moet zijn. No exceptions! Althans zo min mogelijk.

Maar ik heb geen zin om me slaafs te schikken, want ik ben geen eenvormig machientje. En ik heb vooral geen zin om m'n spullen onoverzichtelijk op een plank te stapelen, ergens in een open kast waar ik niet bij in de buurt werk. Vandaar een kantoorkist.

Eisen

De eisen voor m'n kantoorkist waren betrekkelijk eenvoudig:

• Praktisch, degelijk, afsluitbaar en groot genoeg.
• Een kleiner volume dan de plank en het persoonlijke kastje.
• Mobiel. Ik moet overal in het gebouw kunnen werken en dan m'n spullen bij me hebben.
• Ruimte voor dossiers, laptop+voeding, drinken (waaronder waterfles, theemok en theezakjes) en kantoorgereedschappen.
• Onderscheidend en herkenbaar.

Wat zoekwerk op internet bracht me bij de Flight Case (of op z'n Amerikaans: Road Case).  Het concept heeft zich bewezen doordat dit soort kisten al decennia over de hele wereld worden gesleept, waarbij zowel de kist als de inhoud steevast heel blijft.

Uitklapbureau-in-een-flight-case

Er zijn veel bedrijven die fantastisch mooie flight cases maken, vaak precies op maat. Die zijn duur, want het ontwerpen en in elkaar zetten van die dingen kost nu eenmaal tijd. Er is zelfs een bedrijf in Soesterberg dat geweldige uitklapbureaus maakt, die door tourmanagers over de hele wereld worden gebruikt. Ze kosten alleen wel duizenden euro's per stuk. Te duur voor een kantoorslaaf die alleen maar een kist wil. Je kunt ook een goedkope standaardkist uit China kopen. Maar ja, da's een standaardkist, vaak van twijfelachtige kwaliteit.

Het leuke is: je kunt ze betrekkelijk makkelijk zelf maken, helemaal naar eigen wens. Kleine flight cases, grote flight cases, lichte flight cases, hele stevige zware flight cases, met en zonder wielen, kleppen of deuren, alles is mogelijk. Er zijn ten minste twee grote fabrikanten (Adam Hall en Penn Elcom) die een gigantische keus in materialen en onderdelen hebben, waarmee iedereen met wat tijd, zin en het juiste gereedschap z'n eigen flight case kan maken.

Dus zo gezegd, zo gedaan.

Uitvoering

Houten lade met inzetbakje
en aluminium hangmaplade

Het begon met plannen, denken, schetsen en fantaseren. Bedenken wat er allemaal in moet en waar het een plekje in de kist moet krijgen. Gaandeweg kwam ik er zo achter welke afmetingen en indeling m'n kantoorkist moest hebben.
Toen dat eenmaal duidelijk was heb ik eerst de laden gemaakt: een houten lade en twee hangmapladen van aluminiumprofielen. Daarna wist ik hoe groot de buitenkant zou worden en heb ik het hout en metalen beslag voor de kist zelf besteld. In feite heb ik m'n kist dus van binnen naar buiten gebouwd.

De onderdelen - 9 mm multiplex met
1 mm laminaat, aluminiumprofielen,
popnagels en beslag

Het hout en de aluminiumprofielen kun je in grote maten en lengtes kopen en zelf op maat zagen. Maar het is slimmer om het zaagwerk door een professional te laten doen. Dan weet je tenminste zeker dat alles perfect haaks is, of precies in verstek gezaagd, zoals de zgn. sluitprofielen tussen de kist zelf en de deur. Ik heb het laten doen bij MCase/zelfbouwcase.nl in Zuidland, waar ik zeer tevreden over ben. Goede uitleg en service, vlotte levering. Daar kwam ook de rest van de onderdelen vandaan.

Speciale flightcase-popnagels en
fikse popnageltang

Nadat het hout gearriveerd was kon ik de deur en de kist zelf in elkaar lijmen en timmeren. Daarna de aluminium hoek- en sluitprofielen erop met speciale, geribbelde flightcase-popnagels, evenals de balhoeken, overzethoeken, handvatten, vlindersluitingen en het scharnier.
Het lijkt allemaal simpel als je het leest, en het was ook niet echt ingewikkeld. Maar ik ben er heel wat uren, verspreid over een paar maanden mee bezig geweest. Uiteindelijk heb ik meer dan driehonderd popnagels in de kist verwerkt. Ik had er weliswaar een fikse popnageltang met een grote hefboomwerking voor aangeschaft, maar toch kreeg ik er nog behoorlijk lamme armen van.

Deur-met-interieur

Toen dat allemaal klaar was, moest het interieur nog ingebouwd worden. In de deur drie vakjes met deurtjes ervoor, en twee open vakken voor laptop en drinkfles. De deurtjes sluiten met de kleinste kogelsnappers die ik kon vinden, met een diameter van slechts 6,5 mm. Ze zijn verwerkt in het 9 mm dikke multiplex van de deurtjes zelf, waardoor ze geen kostbare ruimte innemen. Veel meer werk dan waar ik op had gerekend, maar wel goed voor menig genoeglijk uurtje in het atelier. Het scheelt dat ik een verwoed knutselaar ben, anders was die kist nooit afgekomen. En de deurtjes sluiten nu stuk voor stuk met een steeds weer enorm tevredenstellende klik.

De Kantoorkist in actie
Laden zijn 110% uittrekbaar

Tenslotte vier wielen onder de kist en eentje onder de deur, zodat de kist niet omflikkert als de deur opengaat. En om 'm helemaal uniek te maken, een parapluhouder (octrooi aangevraagd) en een home-made Kensington lock. Daarmee kan ik 'm met een staalkabel ergens aan vastleggen, zodat niemand ermee aan de haal gaat als ik er niet ben.

Het Nieuwe Werken, zoals het bij ons is ingevoerd, is een plat, eenvormig concept dat achter een bureau is bedacht door ietwat autistische lieden die er heilig in geloven en het met zo min mogelijk flexibiliteit doorvoeren. Ik noem ze steevast conceptterroristen.
Tijdens het bouwen van m'n kist had ik veel voorpret over mogelijke reacties van de conceptterroristen. Ik had erop gerekend dat mijn kist niet in het platte concept zou passen. Hij is in volume echter veertig liter kleiner dan die onhandige plank en locker bij elkaar, maar oneindig veel praktischer en mobieler. Ik was graag de discussie met ze aangegaan. Nu ik het ding een paar weken tot volle tevredenheid gebruik ben ik eigenlijk een beetje teleurgesteld dat er nog geen conceptterrorist over is gevallen. Geen enkele reactie uit die hoek, niets.

De Kantoorkist in ruste

Gelukkig wel heel veel positieve en enthousiaste reacties van collega's. Sommigen informeren voorzichtig wat dit grapje me gekost heeft. Ik schat zo'n vierhonderd euro, waarbij ik niet eens meereken dat dit een mooi excuus was om weer wat gereedschap te kopen.
Er zijn er ook die suggereren dat ik ze in serie zou kunnen maken - voor collega's bijvoorbeeld. Maar dan vertel ik hoe enorm kostbaar m'n vrije tijd is; en dat niemand dat kan betalen. Ik blijf dus hoogstwaarschijnlijk de enige bij ons op kantoor met een eigen kantoorkist.