Dit is Moos, onze huiscrimineel.
Moos is dol op broccoli, spruitjes, champignons, worteltjes, bananenschillen, paprika en zo nu en dan een Spaanse peper. Moos weet niet dat hij carnivoor is, maar hij weet wel wat hij wil: eten. Moos reageert soms op zijn naam, maar altijd op het woord 'eten'. Of op 'hapje', of 'honger'. Moos doet alles - maar dan ook alles - voor eten. Hij doet helemaal een moord voor z'n dieetbrokjes, die hij altijd achter elkaar opschrokt, alsof z'n leven ervan afhangt. Wat in zekere mate natuurlijk ook zo is.
Als Moos niet in toom gehouden wordt, eet-ie alle brokjes die hij kan bemachtigen in één keer op. Dus Moos wordt drie keer per dag, op vaste tijden gevoerd. In zorgvuldig afgemeten doseringen. Het is voor z'n eigen bestwil.
Verder is Moos wel een leuke kat. Hij heeft echter, zoals de meeste katten, niet bijster veel normbesef. Je kunt Moos niet leren dat iets niet mag. Hij interpreteert een vermaning als 'mag niet als m'n mensen er zijn, maar mag anders natuurlijk wel'.
Als Moos' mensen een paar dagen weg zijn komen de buren 'm dagelijks eten geven. Helaas gaan z'n mensen binnenkort een paar dagen weg, terwijl de buren ook weg zijn. Er is verder niemand die 'm kan komen voeren. Wat nu?
Daar hebben z'n mensen 't volgende op gevonden: de Cat Mate C3000.
 |
| Tadaa! |
Op het eerste gezicht een geweldig apparaat. Geheel programmeerbaar, met drie nauwkeurig afgemeten maaltijden per dag, op de tijden die Moos gewend is. Bijna alle onderdelen kunnen in de vaatwasser en hij heet katbestendig te zijn. Volgens de FAQ van de producent:
Dan denk je: dat zit wel goed. Daar kan niets misgaan. Moos zal zich niet kogelrond kunnen eten. Nou, dat had je gedacht.
 |
| "Hee, hoe kan dat nou?" |
Na de eerste dag waarin Moos' mensen 'm met z'n Cat Mate C3000 alleen hadden gelaten, troffen ze bovenstaande puinhoop aan. Het bleek dat de kat vakkundig de tuit van Moos' Magische Machine had gesloopt, waardoor al het voer pardoes in z'n voerbak was gestroomd. Niks tamper-proof, niks zorgvuldige dosering. Maar wel een puinhoop. En een Moos die zoveel had gegeten dat-ie de rest van de dag niet meer hoefde.
Moos' mensen moesten wel lachen, maar echt blij waren ze niet. Geef je veel geld uit voor een plastic apparaat met wat elektronica, maakt-ie het probleem alleen maar erger!
Misschien zat het 'm in een niet goed bevestigde tuit. Dus alles nog maar es extra stevig in elkaar gezet, de volgende dagen weer geprobeerd en kijk eens aan: Moos zag geen kans om de zaak een tweede keer te slopen. Waar hij wel kans toe zag was de machine stelselmatig meer brokjes te ontfutselen dan het ding eigenlijk zou moeten prijsgeven. Door flink aan de tuit te morrelen, of door z'n pootje erin te steken. Hij hoefde niet veel moeite te doen om een tamelijk constante stroom brokjes op gang te houden. En dat was dus niet de bedoeling.
Dit nodigde uit tot wat knutselwerk. De beta-versie:
Met behulp van een stukje 50mm PVC-buis en twee 45-graden knietjes werd de tuit van Moos' Magische Machine gefixeerd en de binnenkant ervan onbereikbaar gemaakt. Alleen: de brokjes bereikten op hun nauwelijks 70cm lange weg naar de voerbak zo'n enorme snelheid, dat ze aan het eind van de buis alle kanten op spatten. Moos werd er bang van en rende hard de andere kant op. Erg lachwekkend allemaal, maar niet zo effectief.
De oplossing: een gemodificeerde trechter.
Dit simpele stukje plastic remt de brokjes af, waardoor ze niet in Moos' voerbak worden geschoten, maar gewoon rustig vallen.
Die hele stellage op de tafel was natuurlijk alleen maar om te proberen, een proof of concept, zogezegd. De definitieve versie (nu onder de tafel) ziet er zo uit.
 |
| Ta-ta-dadaaa! |
Eind goed, al goed. Hopelijk. We zullen zien of Moos' mensen zorgeloos een paar dagen weg kunnen.
Zie ook deel 2, want te vroeg gejuicht.
Posts
