Ik ben natuurlijk altijd in voor een koopje, dus toen ik dit zag greep ik meteen m'n kans.
Ik rammelde met het rek naar de kassa en legde dertig euro neer. Toen pas bleek dat het niet 29 euro voor alles op dit rek was, maar 29 euro per kledingstuk.
Ja hoor eens, dat is misleiding. Dan hoeft het niet meer. Ik draag sowieso geen dameskleding, dus laat maar zitten.
zondag 25 november 2012
vrijdag 26 oktober 2012
Zelfs in Leiden snappen ze het niet
Dit soort bordjes kom ik betrekkelijk vaak tegen. Soms blog ik erover, maar heel vaak ook niet, omdat het nauwelijks nog opmerkelijk is.
Maar deze keer was het bijzonder opmerkelijk, want de foto maakte ik in de garderobe van het academiegebouw van de rijksuniversiteit te Leiden. Jawel, in het centrum van academisch Leiden, die intellectuele oase in de woestenij die Randstad heet. En wat het nog veel idioter maakte: ik was er voor een promotie van een jurist. Een civilist zelfs, iemand die zich heeft gespecialiseerd in het rechtsgebied waaronder ook aansprakelijkheid valt. Het moet niet gekker worden, zou de bekende geblondeerde Limburger roepen.
Voor wie de vorige afleveringen heeft gemist, even een samenvatting: niemand stelt zichzelf aansprakelijk, dat wordt altijd door anderen gedaan.
Ik vraag me hierbij af: hoe kan zoiets gebeuren? Natuurlijk kun je van een medewerker van het facilitaire bedrijf van de universiteit niet verwachten dat hij beseft dat hij juridische apekool op een bordje schrijft. Maar je mag van het juridisch-wetenschappelijk personeel en zelfs van rechtenstudenten toch wel verwachten dat ze geschokt of teleurgesteld zijn, of huilend van het lachen over de grond rollen. En dat ze het facilitair bedrijf even een beter tekstje aan de hand doen. Want dit, in deze omgeving, is een aanfluiting, laat dat duidelijk zijn.
Maar deze keer was het bijzonder opmerkelijk, want de foto maakte ik in de garderobe van het academiegebouw van de rijksuniversiteit te Leiden. Jawel, in het centrum van academisch Leiden, die intellectuele oase in de woestenij die Randstad heet. En wat het nog veel idioter maakte: ik was er voor een promotie van een jurist. Een civilist zelfs, iemand die zich heeft gespecialiseerd in het rechtsgebied waaronder ook aansprakelijkheid valt. Het moet niet gekker worden, zou de bekende geblondeerde Limburger roepen.
Voor wie de vorige afleveringen heeft gemist, even een samenvatting: niemand stelt zichzelf aansprakelijk, dat wordt altijd door anderen gedaan.
Ik vraag me hierbij af: hoe kan zoiets gebeuren? Natuurlijk kun je van een medewerker van het facilitaire bedrijf van de universiteit niet verwachten dat hij beseft dat hij juridische apekool op een bordje schrijft. Maar je mag van het juridisch-wetenschappelijk personeel en zelfs van rechtenstudenten toch wel verwachten dat ze geschokt of teleurgesteld zijn, of huilend van het lachen over de grond rollen. En dat ze het facilitair bedrijf even een beter tekstje aan de hand doen. Want dit, in deze omgeving, is een aanfluiting, laat dat duidelijk zijn.
Labels:
Bordjes,
Dom,
Juridisch,
Opmerkelijk
Abonneren op:
Posts (Atom)