Fietsenvakantie

Sommige mensen gaan op vakantie de bergen in, al of niet met de fiets. Er zijn ook mensen die gewoon bergen fietsen op vakantie meenemen. Een soort 'berg fietsen-vakantie'.

De directie stelt zich niet aansprakelijk

Ik heb er al es eerder over geblogd, maar ik blijf ze tegenkomen. Bordjes waarop directies (of 'wij') aankondigen dat ze zichzelf niet aansprakelijk stellen. Zou er ooit een directie zijn geweest die dat gedaan heeft, zichzelf aansprakelijk stellen? Natuurlijk zijn er aansprakelijkheidsstellingen van directies geweest, maar die vonden dan altijd plaats door anderen, die schade hadden ondervonden en van mening waren dat 'de directie' daar maar voor moest opdraaien. En dat willen die directies uiteraard niet, dus laten ze hun concierges dit soort bordjes ophangen.

Deze kwam ik tegen op de speelplaats van Museum Kinderwereld in Roden. Een bezoek waard, al was het alleen maar om de velocipedes en stelten waarop je kunt fietsen en lopen. En je nek breken, natuurlijk - vandaar dat bordje. Toen ik het stond te fotograferen kwam er een medewerker van het museum naast me staan. Hij vertelde dat dat bordje er natuurlijk niet voor niets hing, want ja, er gebeurde wel eens wat. Toen ik vroeg of de directie zich wel realiseerde dat ze zichzelf nooit aansprakelijk hoeft te stellen, maar dat een ander dat wel voor ze zal doen, keek hij me even vorsend aan en begon toen te glimlachen. “U bent zeker jurist?”, vroeg hij. Tsja.

Toga makerij

Sommige mensen zijn gezegend met mooie, allitererende namen, zoals Koos Koets, of Sijbren Sijbrandij. Ik kwam er vandaag een tegen die rechtstreeks uit een verhaal van Marten Toonder had kunnen komen.
Jammer dat zo'n mooie naam je niet vrijwaart van het maken van een tenenkrommende spatiefout...

Modderthee

Hoewel ik een fervent theedrinker ben, heb ik niet veel op met de vele soorten smaakjesthee en andere mengsels waarvan consumenten geloven dat ze iets met thee hebben te maken, maar die vaak niet eens de naam thee waardig zijn. Vandaag trof ik op het bureau van een collega dit doosje aan.

Omdat ik toch moet weten waar ik tegen ben (en bovendien alles doe om dit blog te vullen) heb ik hier een kopje van gedronken. Het smaakte helemaal niet naar aarde, maar naar zoet en kaneel. Eigenlijk ongeveer zoals Pickwick op zijn website aangeeft. Wel opmerkelijk: Pickwick vermijdt angstvallig het woord thee, maar gebruikt de fantasieterm 'kruidenmelange'. Er zijn nog meer van deze melanges: Air, Fire en Water. Die zullen ook wel niet naar lucht smaken, heel heet zijn of gewoon koel en helder. Ik heb even gespiekt en volgens Pickwick zelf smaakt de water-kruidenmelange naar onder meer 'hop bloemen'. Ik ben nog aan 't overwegen of ik geld aan spatiemisbruikers ga geven om dit te verifiëren.